به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ،به نقل از کتاب پرسمان رضوی، جلد اول در مقالهٔ امام رضا به روایت اهل سنت، نکات جالبی از گفت‌وگوهای امام با اهل سنت آمده است. یکی از این روایت ها گفت وگوی ابونُواس اهوازی، شاعر مشهور است.
در منابع متعددی آمده است که روزی به ابونُواس اهوازی، شاعر اهل سنت، گفتند که «چرا در مورد امام رضا(ع) شعری نسُروده‌ای؟»
او پاسخ داد: «موقعیت من در حدی نیست که دربارهٔ ایشان شعری بسرایم» و سپس این ابیات را در مدح حضرت رضا(ع) سرود:
«قیل لی: أنت أوحد الناس طرّا / فی فنون من الکلام النبیه
لک من جوهر الکلام بدیع / فی المعانی و فی الکلام البدیه
فعلی ما ترکت مدح ابن موسی / و الخصال الّتی تجمعن فیه
قلت: لا أهتدی لمدح إمام / کان جبریل خادما لأبیه»
در ترجمهٔ فارسی این ابیات آمده است که
«به من گفتند که تو در میان تمام مردم در فن سخنوری و نکته‌سنجی یگانه‌ای
جوهر گفتار اصیل در معانی و کلام داری
کسی که سخنان تو را درک کند، بهره‌های وافر به او عطا می‌شود
به من گفتند که پس چرا مدح امام را ترک کردی؟
من پاسخ دادم که من راهی ندارم برای مدح امامی که جبرئیل خادم پدرش بود»
او این سرودۀ خود را نزد امام رضا(ع) خواند..
«حسن ابن جهم» می‌گوید از امام رضا(ع) شنیدم که فرمودند:
«هر کسی دربارهٔ ما شعری بسراید و ما را در آن مدح و ستایش کند خداوند شهری که گسترده‌تر از هفت شهر دنیاست در بهشت برایش فراهم می‌سازد که آن را تمام فرشتگان مقرب و پیامبران مرسل زیارت خواهند کرد.»