نماز، محبوب حسین (ع)

نمازگزار باید اسرار نماز را دوست باشد، دوست نماز باشد، نه نماز خوان باشد.
سیدالشهداء علیه السلام به ابالفضل علیه السلام فرمود: ((به این قوم بگو امشب را که شب عاشورا است به من مهلت بدهند براى اینکه خداى سبحان مى داند انى احب الصوه له ؛ که من نماز را براى رضاى خدا دوست دارم ، نماز محبوب من است ، من نماز را دوست دارم و مى خواهم از دوستم وداع کنم )).
از امام سجاد علیه السلام بیان شده : ((اذا صلیت صلوه مودع )) وقتى نماز مى خوانید مثل آن کسى باشید که مى خواهد نماز را وداع کند؛ زیرا ممکن است اجل نگذارد به نماز بعدى برسید.
با توجه به این نکته که ائمه صلى الله علیه و آله الگوهاى پایدار و مبین مى باشند توصیه هاى اینان در همیشه تاریخ اسلام چراغى فرا راه مسلمین خواهد بود تا در لحظات کامیابى و ناکامى شدت و صحت ، سرا و ضرا، هماره خداوند را به یاد داشته و ختم تمامى امور را منوط به راءى و مصلحت پروردگار ببینند و خداى متعال را حاضر و ناظر بر کلیه اعمال بدانند. با عنایت به این مساءله در مى یابیم که چگونه است که عابدترین عابدان عصر سلطه اموى حضرت امام حسین علیه السلام وقتى نماز مى خواند با آن همه مقامات معنوى چنان در پیشگاه ذات اقدس الهى حاضر مى گردد که گویى این آخرین نماز اوست .