پاداش پرشکوه دیگر، که طبق روایات به زائر حسین علیه السلام ارزانى مى گردد، این است که هر کسى عارفانه و عاشقانه او را زیارت کند، چنان است که گویى خدا را در عرشش زیارت نموده است .
این کنایه از شدت قرب به خدا و اوج به کمال است و فراتر از این مقام این است که به برکت زیارت حسین علیه السلام خدا از او دیدار مى کند، چرا که در روایت آمده است که :
((هر کسى حسین علیه السلام را شب جمعه زیارت کند، زیارت خدا را درک مى کند و خدا از او دیدار مى نماید.))
روشن است که دیدار خدا و زیارت او، کنایه از لطف خاص او و باران رحمت خدا بر اوست و کسى که باران رحمت خدا بر او باریدن کند هرگز محروم نخواهد شد و از آن بى بهره نخواهد گشت .
با دقت در روایت که نشانگر قرب خاص معنوى زائر حسین علیه السلام به بارگاه خداست ، به اینجا مى رسیم که در زیارت او، پاداش و بهره اى از رحمت الهى خواهد بود که فراتر از آن نشاید.
و در روایت دیگرى آمده است که : ((هر کس مى خواهد در روز رستاخیز به خدا نظر کند باید حسین علیه السلام را بسیار زیارت کند.))
این سه تعبیر یعنى : ((زیارت خدا)) و ((دیدار با خدا)) و ((نظر به رحمت خدا)) تعبیرهاى سه گانه اى هستند که نهایت قرب و بالاترین درجه معنوى انسان را نشانگرند. قربى که فراتر از آن نیست و به خاطر همین نکته ظریف و عمیق است که این ویژگى را به صورت جداگانه بحث کردیم ، چرا که این خود با همه پاداش هاى زیارت او برابر، بلکه بر همه آنها سر آمد است .
منبع : تبیان