خبرگزاری خبرآنلاین ؛ به درستی نام محل نگهداری تربت امام حسین(ع) (که بعد از کربلا بیشترین میزان تربت را در خود جای داده است)، قطعه‌ای از بهشت نامگذاری کرده‌اند.
وقتی بعد از بازدید از اقدامات ارزشمند و تابه‌امروز ناگفته‌ی عتبات کرمان که به برکت بزرگانی چون سردار حاج قاسم سلیمانی، علی مهاجری و فرود بحرآسمانی، به صورت معجزه‌وار انجام شده و تا به امروز ادامه داشته است، وارد تربت‌خانه‌ی امام حسین(ع) شدم، بوی عطر حرم ارباب همه جا پیچیده بود.
از راوی و همراه‌مان در این بازدید سوال کردم که این بوی چه عطری‌ست؟
می‌گوید: من هرگز اجازه ندادم کسی در تربت‌خانه امام حسین(ع) از عطر استفاده کند! این عطر تربت آقاست؛ این بوی بهشت است که حتی خادمان چندین ساله‌ی حرم امام حسین(ع) را به بهت و حیرت درآورده است. این یعنی معجزه‌ی ارباب.
برای من که نسبت به کارکنان عتبات و سایر همراهان بازدیدکننده معرفت و شناخت کاملی از معجزات ارباب بی‌کفن نداشتم، حس و درک تربت‌خانه امام حسین(ع) در کرمان معجزه‌ای بود که بعد از گذشت چندین روز، هنوز درک آن لحظات برایم سخت است.
این معجزه تنها با خاک تربت ارباب حاصل می‌شود.
معجزه‌ای که تنها از نوه پیامبر رحمت(ص) و پسر علی(ع) برمی‌آید؛ از برادر حسن(ع) و ابوالفضل(ع).
معجزه‌ای که تنها از کسی برمی‌آید که تمام هستی‌اش را در کربلا داد؛ تا منی که تا به امروز اعتقاد کاملی به این دستگاه نداشتم، با دیدن این معجزه تلنگری بخورم!
بدانم که لحظه لحظه‌ی داستان کربلا؛ آب و آبرو، حضور حضرت زهرا در آن معرکه، دست و پا زدن در خاک و خون، داستان کعب نی و دختران ارباب، مصائب زینب و هزاران مصیبت و داغ دیگر در صحنه کربلا باید اجری برای ارباب داشته باشد.
اجر و پاداشی که بنده کم‌بصیرت هم بتواند آن را درک کند.
من تشنگی و صبر و شهادت و سختی‌های امام حسین(ع) را در بوی عطر تربت‌خانه بابای رقیه در کرمان دیدم و لمس کردم.
با تمام وجودم اعتقاد دارم هر کسی هر خواسته‌ای که داشته باشد، از معجزات ارباب بی‌کفن کوچک‌تر و به اجابت نزدیک است.
این معجزه در قلب کرمان اتفاق افتاده است؛ کرمانی که تا به امروز از کرامات شهدای بزرگ آن بسیار شنیده‌ایم، حالا در جایی که در گذشته معراج‌الشهدای جنگ تحمیلی بوده است، در مکانی به نام ستاد عتبات استان کرمان، معجزه‌ای بهشتی جای داده است.