مردم از صیغه محرمیت بعضی از آثار و کارکردهای عقد موقت را انتظار دارند، در حالی‌که تمام آثار عقد موقت با خواندن صیغه عقد جاری می‌شود. ولی در عقد موقت ممکن است شروطی گذاشته شود که در عقد دائم نمی‌توان آن شروط را گذاشت. عقد موقت این ظرفیت را دارد که دو طرف ملزم به قیودی شوند و دایره رابطه خود را محدود کنند.
در مورد اســــــتفاده از این‌گونه عقد در مواردی که قصد آشنایی دو جوان برای ازدواج در کار است، نمی‌توان از نظر شرعی آن را توصیه یا نهی کرد، چون هیچ سند یا سیرة مشخصی از زمان پیامبر یا ائمه در این زمینه نداریم که بتوانیم از آن الگوبرداری کنیم. البته تجربه خانواده‌هایی که مبادرت به این کار کرده‌اند، نشان می‌دهد که عقد موقت تنها راه منحصر به فرد برای آشنایی کامل دو نفر که می‌خواهند زیر یک سقف زندگی کنند، نیست. در ضمن محذوراتی برای خانواده‌ها ایجاد می‌شود که راه‌حلی نیز برای آن وجود ندارد. در حالی‌که دختر و پسر می‌توانند به صورت طبیعی و با رعایت شئونات مذهبی به سطحی از آشنایی برسند که بتوان بر مبنای آن تصمیم درستی بگیرند. به همین دلیل بنده شخصاً عقد موقت را برای آشنایی پیش از ازدواج توصیه نمی‌کنم.