قاضی نعمان در کتاب مناقب می نویسد:نقل شده:
روزی حسن بن الحسن بن علی در برابر امام سجّاد علیه السلام ایستاد به طوری که آن حضرت می شنید و در حضور عدّه ای از مردم شروع به ناسزا گفتن به آن حضرت نمود.
امام سجّاد علیه السلام چیزی به او نگفت،حتّی یک حرف هم در پاسخ او نفرمود.عدّه ای از یاران حضرتش که حضور داشتند از این امر ناراحت شده و غمگین گشتند.
وقتی حسن رفت،امام سجاد علیه السلام به آنان فرمود:
شنیدید این شخص چه گفت؟
گفتند:اری،شنیدیم و از این جریان ناراحت شدیم ما دوست داشتیم شما پاسخ او را بدهید و ما نیز حرفهایی به او بگوئیم .
امام سجّاد علیه السلام این آیه شریفه را تلاوت فرمود:
"وَالکاظِمینَ الغَیظَ و العافینَ عَنِ الناسِ و َاللهٌ یٌحِبٌّ المُحسِنینَ "
"و فرو برندگان خشم و درگذرندگان ازمردم و خداوند نیکوکاران را دوست دارد"
آنگاه فرمود:دوست دارم با هم به خانه اش برویم تا پاسخ مرا نیز بشنوید چرا که سزاوار نبود در همان مجلس پاسخ او را بدهم.
یاران حضرتش برخاسته و به طرف خانه او به راه افتادند آنان خیال می کردند که آن حضرت از او انتقام می گیرد وقتی به خانه او رسیدند در زدند و خود حسن بیرون آمد وقتی امام سجّاد علیه السلام را با اطرافیانش دید یقین کرد که آن حضرت برای انتقتم گرفتن آمده است به همین جهت شروع به حرف زدن کرد.
امام سجّاد علیه السلام فرمود:
آرام باش برادرم! آنچه در آنجا گفتی ما شنیدیم اینک ما می گوییم و تو گوش کن:
ان کان الّذی قلت لی کما قلت قإنّی أسال الله أن یغفره لی و ان لم یکن ذلک کما قلت فأنا أسال الله ان یغفره لک.
اگر آنچه را که تو در مورد من گفتی همان گونه باشد من از خداوند میخواهم که مرا بیامرزد و اگر چنین نباشد من از خدا می خواهم که تو را بیامرزد.
حسن،از این سخن امام سجّاد علیه السلام شرمنده شد و برخاست و سرمبارک و میان دوچشمان امام علیه السلام را بوسید و گفت بلکه سوگند به خدا! آنچه در مورد شما گفتم،چنان نیست.آنگاه پوزش طلبید و عذرخواست.
شرح الاخبار:3/257 ح1157،بحارالانوار:46/54 ح1