چگونه سوانح هوایی سرنوشت سیاسی کشورها را تغییر داد؟

رسول سلیمی: بررسی بیست سانحه هوایی در کشورهای مختلف جهان در فاصله سال های دهه نود میلادی نشان داده در فردای غالب این سوانح که در آن روسای جمهور یا نخست وزیران کشورها کشته شدند، تغییرات عمیقی در سیاست این کشورها رخ داده است. دهه نود میلادی که کشورها تحت تاثیر پیامدهای جنگ جهانی دوم و جنگ سرد بودند بستر خدعه و نیرنگ سیاستمداران برای از میدان به در کردن رقبای سیاسی بوده و کشته شدن در یک سانحه هوایی طبیعی ترین مسیر برای حذف افراد از مسیر به قدرت رسیدن سایر سیاستمداران در این کشورها بوده است.

آنچه به عنوان نقطه اشتراک این حوادث می توان ارزیابی کرد، کشته شدن روسای جمهور و نخست وزیرانی بوده که عالی ترین مقام اجرایی این کشورها محسوب می شدند و تمام قدرت اجرایی را در اختیار داشتند. بنابراین رقابت های سیاسی داخلی یا همسو نبودن سیاست خارجی این افراد با سایر کشورها یا منابع و مراکز قدرت سیاسی منجر به حذف آنها شده است. البته اندک سوانح هوایی در بررسی بیست کشور بودند که سقوط هواپیما یا هلیکوپتر آنها متاثر از علل طبیعی بوده اما تغییر ریل سیاست این کشورها بعد از کشته شدن آن مقام اجرایی، رخدادی بوده که مردم این جوامع تجربه کردند.

اما این افراد چه کسانی و متعلق به کدام کشورها بودند و مسیر سیاسی بعد از آنها چگونه پیگیری شده است؟

1- خوزه فلیکس استیگاریبیا، رئیس جمهور پاراگوئه – 1940

خوزه فلیکس استیگاریبیا، سی و چهارمین رئیس جمهور پاراگوئه، در یک سقوط هواپیما در 7 سپتامبر 1940 در التوس، پاراگوئه درگذشت. او پاراگوئه را به پیروزی در جنگ علیه بولیوی رساند. از این رو به عنوان یک قهرمان جنگ محسوب می شد. در اواخر دهه 1930، استیگاریبیا توسط احزاب لیبرال برای ریاست جمهوری مورد توجه قرار گرفت. او تصمیم گرفت به لیبرالها بپیوندد از این رو به عنوان رئیس جمهور، قانون اساسی را به حالت تعلیق درآورد و آن را با قانون جدیدی جایگزین کرد که به او قدرت دیکتاتوری می داد. وزیر جنگ او هیگینیو مورینیگو، که از قانون اساسی استیگاریبیا برای ایجاد دیکتاتوری خود استفاده کرد و جانشین او شد.

2- رامون مگسیسی، رئیس جمهور فیلیپین - 1957

رامون مگسیسی به عنوان "قهرمان توده ها" و "مدافع دموکراسی"، محبوب ترین رهبر در فیلیپین مدرن بود. دولت او سطح بالایی از اعتماد مردم را به دست آورده بود. مگسیسی در 16 مارس 1957 مدرک دکترای افتخاری دریافت کرد. با این حال، روز بعد از دریافت دکتری، در راه بازگشت به مانیل، هواپیمای او در کوه مانونگگال فیلیپین - Manunggal - سقوط کرد. در ساعات اولیه صبح روز 17 مارس، مفقود شدن هواپیما گزارش شد اما در اواخر بعد از ظهر، روزنامه ها گزارش دادند که هواپیما در کوه مانونگگال سقوط کرده است و 36 نفر از 56 سرنشین آن کشته شده اند. معاون رئیس جمهور کارلوس پی گارسیا، که در آن زمان در یک سفر رسمی به استرالیا بود، به مانیل بازگشت و به ریاست جمهوری پیوست تا هشت ماه باقی مانده از دوره مگسیسی را خدمت کند.

3- داگ هامرشولد دبیرکل پیشین سازمان ملل متحد - 1961

داگ هامارشولد سوئدی دومین دبیرکل سازمان ملل متحد بود درست در زمانی که جان اف کندی رئیس جمهور بود. در اوج جنگ سرد، نام او به عنوان نامزدی برای رهبری سازمان ملل متحد به عنوان یک اقتصاددان و بروکرات مطرح شد، انتخابی که برای ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی هم قابل قبول بود. او نقش مهمی به عنوان میانجی بین اسرائیل و کشورهای عربی، همچنین بین چین و ایالات متحده و از سوی دیگر نقش مهمی برای استعمار زدایی از افریقا ایفا کرد. با این حال زمانی که قرار بود مذاکرات اتش بس در بحران کنگو را در سفری با هواپیما پیگیری کند، هواپیمای او در 18 سپتامبر 1961 در رودزیای شمالی (زامبیا امروزی) سقوط کرد. آن زمان برخی گمانه زنی ها از خطای خلبان مطرح شد، در حالی که امریکایی ها ادعا کردند که شوروی او را کشته است. مرگ داگ هامرشولد برای اولین بار به بحران جانشینی در سازمان ملل منجر شد اما سرانجام شورای امنیت به تعیین جانشین موقت رای داد.

4- اروید لیندمن، نخست وزیر وقت سوئد - 1936

در 9 دسامبر 1936، اروید لیندمن، نخست وزیر وقت سوئد، هنگامی که هواپیمای داگلاس DC-2 که در ان بود، درست پس از برخاستن در مه غلیظ به خانه های نزدیک فرودگاه کرویدون سقوط کرد، درگذشت. هواپیمای او در نزدیکی فرودگاه کرویدون در بریتانیا، اندکی پس از برخاستن، در مه غلیظ به خانه‌ها برخورد کرد و او جان خود را از دست داد.لیندمن از طریق مهارت سیاسیش موفق به تصویب حق رای عمومی برای شهروندان مرد با توجه به اصل "تناسب دوگانه" - در هر دو مجلس پارلمان - در 1909-1907 شد. دولت شش ساله او بر تعدادی از اصلاحات در زمینه های صنعت، مدارس و سیاست های اجتماعی نظارت داشت.در زمان او موقعیت بین المللی سوئد در توافقنامه های نوردیک و دریای بالتیک تایید شد.

5- ولادیمیر سیکورسکی نخست‌وزیر دولت در تبعید لهستان - 1943

سیکورسکی در طول جنگ جهانی دوم نخست وزیر دولت در تبعید لهستان، فرمانده کل نیروهای مسلح این کشور و مدافع سرسخت آرمان لهستان در حوزه دیپلماتیک بود. او از برقراری مجدد روابط دیپلماتیک بین لهستان و اتحاد جماهیر شوروی که پس از حمله شوروی به لهستان در سپتامبر 1939 قطع شده بود، حمایت کرد. اما در 4 ژوئیه 1943، در حالی که سیکورسکی در حال بازگشت از بازدید نیروهای لهستانی در خاورمیانه بود هواپیمایش سقوط کرد و به همراه دخترش و هفت نفر دیگر کشته شدند. تنها چهار ماه پس از مرگ سیکورسکی، در نوامبر 1943، در تهران، چرچیل و روزولت با استالین توافق کردند که کل لهستان در شرق خط کورزون (یک خط مرزی پیشنهادی بین جمهوری دوم لهستان و اتحاد جماهیر شوروی بود) به شوروی واگذار شود. در تهران، نه چرچیل و نه روزولت به پیشنهاد استالین مبنی بر اینکه دولت در تبعید لهستان در لندن نماینده منافع لهستان نیست، اعتراض نکردند.

6- نرو راموس، رئیس جمهور موقت برزیل- 1958

او بعد از خودکشی وارگاس هجدهمین رئیس جمهور برزیل که با خودکشی به زندگیش پایان داده بود، تلاش کرد قدرت را در دست گیرد. راموس بین سالهای 1946 تا 1951 معاون رئیس جمهور بود. تا قبل از او انتخابات ریاست جمهوری 1945 تنها برای مقام ریاست جمهوری برگزار شد، اما به دلیل خودکشی رئیس جمهور، قانون اساسی در 18 سپتامبر 1946 اصلاح شد و پست معاون رئیس جمهور را ایجاد کرد و مجلس مؤسسان معاون اول رئیس جمهور را به رسمیت شناختند. در 16 ژوئن 1958، نرو راموس، رئیس جمهور موقت برزیل، در اثر سقوط هواپیما درگذشت. راموس اخرین رئیس جمهوری بود که در امپراتوری برزیل متولد شد.

7- بارتلمی بوگاندا، رئیس جمهور جمهوری افریقای مرکزی - 1959

او سیاستمدار و فعال استقلال افریقای مرکزی بود. بوگاندا قبل از استقلال کشورش در دوره ای که این منطقه بخشی از افریقای استوایی فرانسه اداره می شد، زندگی می کرد. او به عنوان اولین نخست وزیر جمهوری افریقای مرکزی به عنوان فردی خودمختار حاکم بود. بارتلمی بوگاندا در 29 مارس 1959، پس از سقوط هواپیمایش درگذشت. آن زمان به دلیل حضور یک تبعه فرانسوی در هواپیما، دبیرخانه عمومی هواپیمایی کشوری فرانسه دستور تحقیق داد و تیمی را برای بررسی محل سقوط فرستاد. گزارشی هرگز منتشر نشد، اما مدت کوتاهی پس از آن هفته نامه ای در پاریس فاش کرد که محققان اثار مواد منفجره را در لاشه هواپیما شناسایی کردند. پیروان او توانستند در 13 اوت 1960 استقلال کامل جمهوری افریقای مرکزی را از فرانسه دریافت کنند.

8- رئیس جمهور عبدالسلام عارف، عراق1966

عبدالسلام عارف، دومین رئیس جمهور عراق، نقش کلیدی در انقلاب 1958 عراق که سلطنت را سرنگون کرد، ایفا کرد. حکومت عبدالسلام عارف همزمان با تسلط سیاست جنگ سرد بین اردوگاه های شرق و غرب بود. او خواستار ایجاد گردهمایی کشورهای صادرکننده نفت برای مقابله با انحصارات خارجی شد و پس از تماس های مداوم با بسیاری از کشورها، موفق به تاسیس اوپک شد. عبدالسلام عارف پس از سقوط هلیکوپتر در شرایط مرموزی درگذشت. پس از مرگ او برادرش عبدالرحمان عارف جانشین او به عنوان رئیس جمهور شد.

9- رئیس جمهور رنه بارینتوس اورتونو، بولیوی 1969

ژنرال بارینتوس پس از کودتای 1964 بولیوی که دولت ویکتور پاز استنسورو را سرنگون کرد، به قدرت رسید. بارینتوس و ارتش در طول سه سال حکومتش، مخالفان چپگرای رژیم او، از جمله یک گروه چریکی به رهبری چه گوارا در سال 1967 را سرکوب کردند. او از سوی افکارعمومی داخل کشور به عنوان یک دیکتاتور بی رحم دیده می شد، در حالی که خودش را به عنوان یک دموکرات معرفی می کرد. در 27 اوریل 1969، یک هلیکوپتر هیلر OH-23 نیروی هوایی بولیوی که او را حمل می کرد، به کابل های تلفن در نزدیکی شهری به نام ارک برخورد کرد و بارینتوس، دستیار او و خلبان را کشت. ترور یک احتمال در نظر گرفته شد اما هرگز ثابت نشده است.

10- جمال بیجدیچ نخست وزیر یوگسلاوی - 1977

پس از استقلال یوگسلاوی، بیجدیچ نقش های سیاسی بسیاری از جمله معاون وزیر امور داخلی در دولت جمهوری سوسیالیستی بوسنی و هرزگوین داشت. او نقش کلیدی در تایید مسلمانان به عنوان یک کشور تشکیل دهنده یوگسلاوی ایفا کرد. در 18 ژانویه 1977، بیجدیچ، همسرش رازیجا و شش نفر دیگر هنگامی که هواپیمای آنها در نزدیکی، بوسنی و هرزگوین سقوط کرد، کشته شدند. این هواپیما از پایگاه هوایی در بلگراد برخاسته بود و ظاهرا به دلیل شرایط بد آب و هوایی در مسیر سارایوو بود.

11- احمد اولد بوسیف رهبر سیاسی موریتانی - 1979

او یک افسر نظامی و رهبر سیاسی موریتانی بود که در 6 آوریل 1979، او در یک کودتا به همراه افسران نظامی قدرت را به دست گرفت و سرهنگ مصطفی ولد سالک را از قدرت واقعی بیرون کرد، اما تا 3 ژوئن در موقعیت نمادین خود بدون هیچ قدرت واقعی باقی ماند، سپس دومین نخست وزیر موریتانی در دولت جدید شد و ماه بعد در یک سانحه هوایی در سواحل داکار، سنگال جان باخت.

12- فرانسیسکو کارنیرو سیاستمدار پرتغالی- 1980

این سیاستمدار پرتغالی بود که اولین رهبر دموکرات و یکی از بنیانگذاران حزب سوسیال بود، در سال 1980 به مدت یازده ماه نخست وزیر پرتغال بود تا اینکه در 4 دسامبر 1980 در یک سانحه هوایی در کاماراته درگذشت. نتایج یک تحقیق در سال 2004 نشان داد که شواهدی از بمب‌گذاری در هواپیما وجود دارد. پس از آن در تحقیقی که در سال 1995 صورت گرفت، شواهدی از خرابکاری بدست آمد.

13- جیمی رولدوس اگویلرا، رئیس جمهور اکوادور - 1981

او در زمان تصدی کوتاه مدت خود که منجر به درگیری دولت های امریکای لاتین با رونالد ریگان در ایالات متحده شد، شناخته شد. در 24 مه 1981، جیمی رولدوس اگویلرا، رئیس جمهور اکوادور به همراه وزیر دفاع و همسرش و هر دو خلبان کشته شدند. این نکته اهمیت داشت که گزارش تحقیق سانحه نشان داد هواپیمایی که توسط نیروی هوایی خریداری شده بود فاقد تجهیزات جعبه سیاه بود.

14- عمر تورجوس، رئیس جمهور پاناما - 1981

او دیکتاتور پاناما و همچنین فرمانده گارد ملی پاناما و رهبر نظامی پاناما از سال 1968 تا زمان مرگش در سال 1981 بود. توریجوس بیشتر به خاطر مذاکره با کارتر در سال 1977 شناخته شده است که در نهایت به پاناما حاکمیت کامل بر کانال پاناما داد. هواپیمای او در 31 ژوئیه 1981 در نزدیکی پاناما سقوط کرد. در سال 1981، خبرگزاری شوروی تاس ادعا کرد که ایالات متحده باعث مرگ تورجوس شده است.

15- سامورا ماشل نخستین رئیس جمهور موزامبیک - 1986

او فرمانده نظامی و رهبر سیاسی موزامبیک بود. یک سوسیالیست در سنت مارکسیسم و لنینیسم و به عنوان اولین رئیس جمهور موزامبیک که از استقلال کشورش در سال 1975 انتخاب شده بود. سامورا ماشل به عنوان نخستین رئیس جمهور موزامبیک سال 1986 به دلیل سقوط هواپیمای وی در شمال شرقی آفریقای جنوبی کشته شد. در سال 2007، جاسینتو وولوسو، یکی از حامیان سرسخت او در خاطرات خود ثابت کرده بود که مرگ ماچل به دلیل توطئه بین سرویس های مخفی افریقای جنوبی و شوروی بود که هر دو دلایلی برای خلاص شدن از شر او داشتند.

16- رشید کرمی، نخست وزیر لبنان - 1987

رشید کرمی هشت بار به عنوان نخست وزیر انتخاب شد و یکی از مهمترین چهره های سیاسی در لبنان قرن بیستم و به طور کلی خاورمیانه به شمار می رود. او کسی بود که مسلمانان را به گروه جمعیت اکثریت در یک کشور غالب مسیحی تبدیل کرد. او برای نمایندگی بهتر مسلمانان در دولت لبنان جنگید و از آرمان های پان عربی و فلسطینی دفاع کرد و نقش مهمی در جنگ داخلی لبنان داشت. او در 1 ژوئن 1987 در حالی که با یک هلیکوپتر حامل یک بمب کنترل از راه دور تجهیز شده بود در هوا منفجر شد. یک رهبر شبه نظامی مارونی که بخشی از گروه های مسلح مسیحی در طول جنگ داخلی لبنان را تشکیل می دادند، به ترور او متهم شد.

17- محمد ضیاء الحق، پاکستان- 1988

محمد ضیاء الحق، رهبر نظامی اسلام گرا و رئیس جمهور پاکستان بود. میراث او در تاریخ شبه قاره هند بسیار مورد بحث و اغلب بحث برانگیز است، زیرا او تلاش های پاکستان را برای پیگیری سلاح های هسته ای تثبیت کرد و برای خنثی کردن توازن قدرت ایجاد شده توسط هند پس از جنگ استقلال بنگلادش در سال 1971 تلاش کرد. در جریان سقوط هواپیمای او دیگر رهبران نظامی و سفیر امریکا در پاکستان نیز کشته شدند. دولت آمریکا گروهی از افسران نیروی هوایی خود را برای کمک به پاکستانی‌ها در انجام تحقیقات پیرامون سقوط هواپیما فرستاد. گروه آمریکایی و گروه پاکستانی به نتاجی کاملاً متفاوت نسبت به یکدیگر دست یافتند. گزارش آمریکایی‌ها سقوط هواپیما را مشکل فنی در هواپیما و بی تجربگی خلبان پاکستانی در مواجهه با این مشکل اعلام کرده بود. گروه پاکستانی علت سقوط هواپیما را خرابکاری معرفی کرد. آنها شواهد قاطع برای بروز انفجار در هواپیما نیافتند ولی اعلام کردند که مواد شیمیایی که می‌توانند برای انفجار به کار برده شوند در هسته‌های میوه انبه که در ساخت طناب به کار برده شده در هواپیما وجود داشته است.

18- جووینال هابیاریمانا، رواندا - 1994

جنگ داخلی رواندا بین سالهای 1990 تا 1994 و نسل کشی رواندا، نام ژوونال هابیاریمانا را برجسته می کند. او در چندین پست امنیتی از جمله وزیر دفاع خدمت کرده است. او که پس از سرنگونی کایباندا در یک کودتا در سال 1973، رئیس جمهور جدید کشور شده بود به یک دیکتاتور تبدیل شد. در 6 اوریل 1994، هواپیمای او در نزدیکی فرودگاه بین المللی کاگالی سرنگون شد. از انجا که هواپیما یک خدمه فرانسوی داشت، تحقیقات فرانسوی انجام شد. در سال 2006 به این نتیجه رسید که جانشین او مسئول قتل است و خواستار محاکمه او شدند. اما پاسخ جانشینش این بود که فرانسوی ها فقط تلاش می کردند نقش خود را در نسل کشی آنها پنهان کنند.

19- لخ کاچینسکی، رئیس جمهور لهستان - 2010

در 10 اوریل 2010، لخ کاچینسکیو، رئیس جمهور لهستان که برای بزرگداشت قتل عام کاتین به روسیه سفر می کرد؛ در جریان سقوط هواپیما در نزدیکی اسمولنسک در روسیه کشته شد. در ادامه یک کمیته تحقیق به ریاست ولادیمیر پوتین نخست وزیر وقت روسیه تشکیل شد. والریا نوودورسکایا، سیاستمدار روسی، بعدها ادعا کرد که دولت روسیه کاچینسکی را به قتل رسانده است.

20- سباستین پینه‌را رییس جمهور شیلی - 2024

سباستین پینه‌را که دو دوره (از 2010 تا 2014 و 2018 تا 2022 ) رئیس جمهوری شیلی بود. میراث او شامل بازسازی شیلی پس از زمین‌لرزه 2010، نجات 33 معدنچی گرفتار شده در حادثه 2010 معدن سن خوزه، واکنش سریع به پاندمی کووید-19، و قانونی شدن ازدواج همجنس گرایان در شیلی در سال‌های 2021–2022 می‌شود. او در 6 فوریه 2024، چند دقیقه پس از برخاستن، هلیکوپتر، ابتدا به دریاچه رانکو سقوط کرد. او اگرچه از سقوط هلیکوپتر جان سالم به در برد، اما ضربه ای او را بیهوش کرد و قادر به رها شدن از کمربند ایمنی خود نبود در نتیجه غرق شد.

311213