حسین از هر عیب برى است

به معاویه گزارش داده بودند که ممکن است حسین بن على علیه السلام در آینده انقلاب کند. از این رو نامه اى به آن حضرت نوشت و در آن نامه امام را از قصد انقلاب بر حذر داشت .
امام علیه السلام در جواب معاویه ، نامه اى تند و تکان دهنده و در عین حال نصیحت آمیز نوشت و در آن برخى از جنایات معاویه را به رخش کشید و از تحمل ولیعهدى یزید و سگ بازى و شرابخوارى او ذکرى به میان آورد و خاطر نشان ساخت که بزرگترین فتنه بر امت ، وخیم تر از حکومت تو نیست : و انى لا اعلم فتنه اعظم على هذه الامه من و لا یتک علیها: یزید که دید حسین بن على از شرابخوارى و سگ باز او یاد کرده است به پدرش گفت : نامه اى براى آن حضرت بنویسد و او را تحقیر کند و على بن ابى طالب علیه السلام را به زشتى یاد نماید. معاویه به این جوان جاهل خشک مغز چنین گفت : من از حسین بن على علیه السلام چگونه عیبجوى کنم ! به خدا قسم ، هیچگونه عیبى در وى نمى بینم : فو الله ما ارى فیه موضعا للعیب .
شگفتا که معاویه در خلوتگاه کاخ خود و در جلسه محرمانه با پسرش ، از حسین بن على علیه السلام چطور به عظمت یاد مى کند! اگر بگوییم حسین علیه السلام بعد از پیغمبر اعظم مالک دل هاى مرد و زن مسلمان شده بود و شهر مدینه به خاطر وجود حسین علیه السلام همان روحانیت و موقعیت عصر پیغمبر صلى الله علیه و آله را داشت مبالغه نگفته ایم و گاه گاه درباره حسین به معاویه اعتراض هاى دندان شکن مى کردند.