میلاد همایون

پرده چون ماه من از چهره ى تابنده گشود
ماه رویان جهان راز دل آرام ربود
حوریان گو که بریزند ز دامنها مشک
قدسیان کو که بسوزند به مجمرها عود
عاشقان گو که بصد عزت و اجلال رسید
موکب خسرو خوبان، که بر او باد درود
سومین روز ز شعبان چو در آمد خورشید
سومین شمس ولایت ز افق چهره گشود
شام میلاد همایون حسین ابن على است
باد بر خلق جهان مقدم پاکش مسعود
مظهر غیرت و آزادگى و مجد و وقار
آیت عزت و آزادگى و رحمت وجود
میوه باغ رسالت مه گردون جلال
وارث تاج ولایت شه اقلیم وجود
صولت حیدرى از چهره پاکش پیدا
جلوه احمدى از نور جمالش مشهود
عصمت از فاطمه آموخت شجاعت ز على
صبر و احسان ز حَسن حُسن خصال از محمود
شاهکارى قلم لطف خداوند کشید
که بدین خامه ناچیز محال است ستود
کیست این کوکب تابان که پى تهنیتش
ز طربخانه افلا رسد بانک سرود
کیست این قافله سالار که در وادى عشق
کرد با تاج شهادت بصد اجلال ورود
کیست این یوسف گم گشته که از پیرهنش
مى رسد رایحه مشک تر و عنبر و عود
کیست این لاله خونین که ز هفتاد و دو داغ
بفلک مى رودش ز آه دل سوخته دود
کیست این عاشق دلباخته سوخته جان
که ز دود دل او دیده شود اشک آلود
این حسین است که از مهر جهان آرایش
محو خورشید جمالش شده ذرات وجود
این حسین است که لطفش کند آزاد ز بند
ملکى را که ز درگاه خدا شد مردود
این حسین است که در پیشگر حضرت حق
گاه در حال قیام است و گهى حال قعود
این حسین است که بر کنگره عرش ز فرش
مى کند با پر وبال ملکوتیش صعود
این حسین است ز بس تشنه دیدار خداست
با لب تشنه شتابد به حریم معبود
خوشه از خرمن توفیق رسا چید کسى
که ره دوستى آل على را پیمود
هم چو یوسف چو قدم بر سر بازار نهاد
ماه مجلس شد و بر رونق بازار فزود